W dużej części Włoch farinata to gęsta owsianka przygotowana z warzyw, bulionu i drobno zmielonej mąki.
Nadbrzeżny włoski region farinata Ligurii jest całkiem inny: to popularne jedzenie uliczne wykonane z mąki z ciecierzycy i wystarczająco dużo wody, aby uzyskać dość płynne ciasto i upieczone w piecu w cienkie, chrupiące ciasto: Wyłania się bardzo smaczna ciecierzyca naleśniki lub płaskonogi, które kroisz i podajesz. Oczekuj, że pójdzie szybko, a ludzie będą wymagać więcej.
Jest blisko spokrewniona ze społecznością Nicei, regionu Cote d'Azur w południowej Francji i ceciny Toskanii.
Miasto La Spezia służyło farinacie w sekcji żywności ulicznej Salone del Gusto w 2010 r., A oprócz podawania jej na gładko (i było bardzo dobre nawet na prostym poziomie), podawano je również z kiełbaskami, osłonkami usuniętymi i mięsem rozpadł się na farinata przed włożeniem do piekarnika i kremowym serem, który został usiany nad gorącą farinatą i roztopił się cudownie. Obie przepyszne opcje, choć zwykła farinata jest bardzo dobra.
Inną klasyczną opcją, której nie mogli zaoferować mieszkańcy La Spezii, jest ai cipollotti z drobno posiekaną cebulą, która jest posypana farinatą przed włożeniem do piekarnika.
Następnie trochę historii:
Mówi się, że Farinata została odkryta po bitwie pod Melorią, między Pizą a Genową, kiedy zwycięska flota genueńska została uderzona przez burzę tak gwałtowną, że beczki mąki z ciecierzycy w ładowniach zostały rozerwane i zmieszane z wodą morską, która nadchodziła Gdy wody uspokoiły się, marynarze zgarnęli bałagan - nie mogli go wyrzucić, ponieważ to było wszystko, co mieli - i rozprowadzić na pokładach, aby wyschły. Było tak dobrze, że kiedy wrócili do domu, zaczęli go wypiekać, nazywając go L'Oro di Pisa, pisańskie złoto.
Ostatnią rzeczą do zapamiętania jest to, że chociaż ta cieciorka farinata jest uważana za Liguryjską, można ją również znaleźć na wybrzeżu Toskanii, gdzie nazywa się cecina lub torta di ceci, we francuskim Costa Azzurra, gdzie nazywa się socca, w Piemonte ( wprowadzone przez handlarzy genueńskich), gdzie nazywane jest belecauda, w koloniach genueńskich na Sardynii, gdzie nazywa się fainè, i na Gibraltarze, gdzie nazywa się calentita.
Do tego przepisu potrzebne są 2 szerokie płytkie patelnie o podwyższonych krawędziach (jeśli są okrągłe o średnicy 15 cali lub 38 cm, o przekroju prostokątnym, o 10 na 18 cali lub 25 na 45 cm).
[Edytowane przez Danette St. Onge]
Co będziesz potrzebował
- 1 1/8 funta / 500 g mąki z ciecierzycy
- 1 2/3 kwarty / 1,6 litra wody
- 1 szklanka / 250 ml oliwy z oliwek
- Sól i pieprz do smaku
- Opcjonalnie: rozdrobniona kiełbasa
- Opcjonalnie: miękki ser (na wzór Crescenza lub nawet kremowa ricotta)
- Opcjonalnie: posiekana cebula
Jak to zrobić
Umieść wodę w misce. Użyj trzepaczki, aby ubić mąkę z ciecierzycy w wodzie, mieszając energicznie, aby zapobiec powstawaniu grudek. Ubij też zdrową szczyptę soli, przykryj miskę plastikową folią i pozostaw ją na co najmniej cztery godziny w ciepłym, ale nie gorącym miejscu.
Po upływie czasu rozgrzej piekarnik do temperatury 440 F (220 C).
Użyj płaskiej łyżki, aby usunąć piankę, która utworzy się na powierzchni ciasta, a następnie wymieszaj połowę oliwy, używając drugiej połowy, aby naoliwić swoje patelnie.
Wlać ciasto do garnka - powinna wynosić od 5 do 10 mm lub od 1/4 do 1/2 cala grubości. Piec farinata przez 20 minut, aż się ukoi i stanie się złoty. Pokrój go i podawaj na gorąco z solą i pieprzem do smaku.
| Wytyczne żywieniowe (na porcję) | |
|---|---|
| Kalorie | 329 |
| Całkowita zawartość tłuszczu | 23 g |
| Tłuszcz nasycony | 4 g |
| Tłuszcz nienasycony | 16 g |
| Cholesterol | 0 mg |
| Sód | 625 mg |
| Węglowodany | 27 g |
| Błonnik pokarmowy | 3 g |
| Białko | 4 g |