Kawior służył jako bezpłatna przekąska w barach, aby zachęcić do picia
Słowo kawior pochodzi od tureckiego khavyar, po raz pierwszy pojawia się w angielskim druku w 1591 roku. W czasach sprzed ponad 250 milionów lat jesiotr był częścią diety Bliskiego Wschodu i Europy Wschodniej przez większość historii człowieka.
Historia kawioru
Kawior był kiedyś zarezerwowany wyłącznie dla członków rodziny królewskiej. Co jednak zaskakujące, w Ameryce na początku XIX wieku kawior podawano rutynowo podczas bezpłatnych obiadów w salonach.
Słonawy smak sprzyjał pragnieniu i zwiększał sprzedaż.
W tym czasie wody Ameryki obfitowały w jesiotra, zasób wykorzystywany przez niemieckiego imigranta Henry'ego Schachta w 1873 roku, kiedy założył firmę eksportującą kawior do Europy za pozornie wysoką cenę jednego dolara za funt. Wkrótce po tym nastąpili inni przedsiębiorcy, a pod koniec dziewiętnastego wieku Stany Zjednoczone były największym eksporterem kawioru na świecie.
The Caviar Boom
Podczas tego boomu kawiorowego, większość zbiorów wysłanych do Europy została ponownie przywieziona do USA, oznaczona jako bardziej pożądany "rosyjski kawior". Kawior z rzek Rosji zawsze był uważany za premium. W 1900 r. Stan Pensylwania wydał raport oceniający, że 90 procent rosyjskiego kawioru sprzedawanego w Europie pochodziło z USA.
W wyniku amerykańskiego boomu kawiorowego na początku 1900 roku, jesiot był przełowiony prawie do punktu wyginięcia.
Nagły niedobór spowodował skokowy wzrost cen kawioru, a dodatkowym wynikiem jest większość kawioru oznaczona jako prawdziwie rosyjska z Rosji. W latach sześćdziesiątych ceny były tak wygórowane, że poszukiwano nowych źródeł domowego kawioru.
Firma Romanoff Caviar Company (pierwotnie założona w 1859 r.) Zamieniła się w łososia ikrę (kawior z czerwonego łososia), lumpfish, a później w 1982 r. Sieję (znany jako złoty kawior sielawy) jako bardziej ekonomiczne źródła niż ich importowane odpowiedniki.