Włoski system klasyfikacji win (podobny do amerykańskiego systemu apelacji) składa się z czterech kategorii:
Denominazione di Origine Controllata e Garantita (DOCG)
Ta klasyfikacja oznacza najwyższą rozpoznawalność włoskich win . Składa się ze stosunkowo ograniczonej liczby win pierwszej klasy. Wina DOCG muszą spełniać wszystkie wymagania dotyczące oznakowania, które winno posiadać wino DOC, z dodatkowymi zastrzeżeniami wskazującymi na wysokie plony winnic, typy winogron uprawiane w ściśle określonych granicach, określony poziom alkoholu i minimalne wymagania starzenia.
Toskania i Piemont prowadzą najwięcej win DOCG we Włoszech.
Denominazione di Origine Controllata (DOC)
Zasadniczo odpowiednik francuskiej klasyfikacji win , Appellation d'Origine Controlee (AOC). Wina należące do kategorii DOC muszą być produkowane w określonych strefach określonych przez rząd, zgodnie z określonymi przepisami, które mają na celu zachowanie charakteru wina pochodzącego wyłącznie z poszczególnych regionów Włoch. Obecnie we Włoszech jest ponad 300 win DOC, wszystkie stosują się do specyficznych wymogów winiarstwa, nawadniania i winifikacji winnic, określając, które winogrona mogą być uprawiane i gdzie wraz z wymogami starzenia i limitami alkoholu.
Indicazione di Geografica Tipica (IGT)
Te wina stołowe są często wszechobecnymi winami uprawianymi w określonych regionach geograficznych. Istnieją jednak wyjątki - niektóre z najlepszych win włoskich (zwanych również " Super Tuscans ") zaliczają się do tej kategorii tylko po to, aby uniknąć bardziej rygorystycznych przepisów związanych z DOC lub DOCG i umożliwić więcej eksperymentów w winnicy.
Vino Da Tavola (VdT)
Oznacza to wina, które znajdują się na "niskim końcu" tyczki totemowej. Składają się z włoskich win stołowych, których jedynym kryterium jest to, że muszą być produkowane gdzieś we Włoszech.