Hiszpanie Sprzątają spiżarnię chleba, chorizo i jajka
Carnaval to tygodniowy festiwal lub impreza poprzedzająca czterdziestodniowy okres wielkanocnych modlitw, refleksji i pokuty przed Wielkanocą. Wielki Post to bardzo ważny czas dla chrześcijan, szczególnie katolików na całym świecie. Santa Cruz de Tenerife (Wyspy Kanaryjskie) i Kadyks są dwoma największymi świętami w Hiszpanii, choć w Hiszpanii odbywa się wiele mniejszych uroczystości.
Reszta świata może skupić się na jedzeniu we wtorek kończącym Carnaval , zwanym Mardi Gras lub Shrove Tuesday, ale Hiszpanie wybrali inny dzień tygodnia.
Czwartek, który rozpoczyna Carnaval , czyli tydzień przed Środą Popielcową, znany jest jako Jueves Lardero lub Jovelardero i znany jest również jako Día de la tortilla (Dzień Omelete) lub Día del Choricer (Dzień Chorizo). Podobnie jak w przypadku wielu świąt w Hiszpanii, obchody te różnią się w zależności od regionu, a nawet od wsi do wsi w tym samym regionie. Co mają wspólnego wszystkie uroczystości? Jest to dzień, aby oczyścić spiżarnię z mięsa i chleba i świętować przed Wielkim Postem, spożywając posiłek jako wspólnotę.
Chociaż celebracja w każdym regionie jest nieco inna, wspólnym tematem jest dzielenie się chlebem, chorizo i jajkami. Oto kilka przykładów:
- W Cuenca, Albacete i niektóre części pełnych jajek La Mancha i kiełbasa chorizo są pieczone w chlebie i nazywają się El Hornazo .
- W Kastylii-Leon , odnoszą się do dnia z rymowanką, jak Jueves lardero chorizo y huevo , (Larder Czwartek, chorizo i jajko).
- W La Rioja nazywa się Jueves de Todos (czwartek wszystkich) lub Jueves de Judas (czwartek Judasza).
- W Soria młodzi ludzie jedzą na wsi smak merynosów , w tym policzków lub policzków wieprzowych. Przygotowują również ciasto o nazwie pina lub ananas, wykonane z mąki i miodu.
Zarówno w regionach Kastylia-Leon, jak i La Rioja młodzi ludzie są wcześniej zwolnieni ze szkoły, a następnie tradycyjnie noszą słomianą figurkę przedstawiającą Judasza i chodzą od domu do domu, prosząc o jajka, chorizo lub pieniądze, aby móc zjeść posiłek.
Sąsiedzi czasami proszą dzieci, aby zaśpiewały krótką piosenkę, zanim podadzą im jedzenie. (Te piosenki przekazywane są z pokolenia na pokolenie.) Następnie młodzi zbierają wszystkie składniki i przygotowują merinda lub przekąskę na placu miejskim lub w budynku komunalnym.